چکیده «احتیاط» یکی از احکام مربوط به حالت «شک در تکلیف» می‌باشد که اگرچه در بسیاری از موارد واجب نیست، ولی عقلا در شایستگی آن تردیدی ندارند. ولی آیا این ترجیح احتیاط، از ناحیۀ شارع است و براین اساس می‌توانیم قائل به استحباب شرعی احتیاط شویم یا ترجیح به حکم عقل و سفارش‌های شارع به احتیاط، ارشاد به حکم عقلی است؟ هرچند بیشتر فقیهان با توجه به روایات فراوان، استحباب احتیاط را پذیرفته‌اند، ولی در مقابل برخی از آنان حُسن شرعی احتیاط را با حُسن عقلی آن سازگار ندانسته و ترجیح احتیاط توسط شارع را محال پنداشته‌اند. از این‌رو، با توجه به اثر‌گذاری فراوان رویکرد احتیاطی در سبک زندگی اسلامی و به دست آوردن قوانین شرعی و تفاوت‌های فراوان میان حُسن عقلی و شرعی آن، در این نوشتار به تبیین و بررسی اشکالات حُسن شرعی احتیاط و راهکار‌های موجود برای آن پرداخته شده و با تأکید بر تبیین صورت مسأله، فرضیه‌ها و مبانی بحث که تاکنون کمتر مورد توجه محقّقین قرار گرفته، استحباب شرعی احتیاط به چالش کشیده شده است.
)